Preschool en internetcafe

We waren bang dat het vannacht erg zou onweren, gelukkig was dat niet het geval. Wel heeft het de hele nacht geregend en dat doet het op het moment van dit schrijven nog steeds. We deden rustig aan, terwijl Anne en Birgitte naar de worship gingen. Dat liep zo uit, dat we bijna te laat bij de Preschool kwamen. Alle kindertjes zaten keurig te wachten. Het verhaal van de voetenwassing stond op het programma. De kinderen luisterden aandachtig en dit keer waste een vlijtige Jezus de voeten van z'n medediscipelen. Ondertussen naar het verhaal luisterend, sprongen er twee kinderen op mijn schoot en af en toe voelde ik een handje door mijn haar of een ander handje dat mijn blanke huid aftastte. Na het verhaal zongen we met de kinderen, in het Siswati, Engels en natuurlijk leerden we ons liedje ook aan deze kinderen. Ze deden uitbundig mee en pikten het snel op. Ook nu was het weer een genot om te zien hoe de juf zich inleefde en meezong. Na afloop was het weer knuffeltijd. Knuffelen met tien kinderen tegelijk, een bijzondere ervaring. Het afscheid was wel even slikken (alweer!), hopelijk heb ik ooit de gelegenheid om terug te komen. We maakten nog wat foto's, ook van Elisabeth (de kok). Ze was zo trots op haar maaltijden dat we de foto's binnen moesten maken, iets dat we natuurlijk graag deden. We gingen ook nog even langs gogo Juliette, want ik wilde een zelfgemaakte plastic mat van haar kopen. Ze vroeg er omgerekend drie en een halve euro voor, maar ik gaf haar wat meer. "God blessed you". Deze gogo vertelde elf kinderen te hebben, waarvan er negen overleden waren. Ondanks dat straalde ze leven en vertrouwen in God uit. Ik heb deze gogo maar wat extra geknuffeld (beetje veel volgens mijn reisgenoten). Ze was overigens wel wat brutaal, want bij de omhelsing voelde ze vrijpostig aan onze borsten. Nadat ze de mijne had gevoeld gaf ze een gilletje; "Oeh". Hahaha. Met een zelfgemaakte plastic mat gingen we huiswaarts, waar we koffie dronken en dit stukje typten. Morgen de laatste dag, donderdag vliegen we richting Nederland. Maar eerst nog genieten van een dagje wildpark!

Het is nu half twee en we zitten in een internetcafe. Omdat er bij Anne en Birgitte teveel data gebruikt zijn kunnen we niet meer op Whatsapp en intenet. En dus ook het blog niet bijhouden. De foto's komen later, maar nu kunnen we mooi even onze stukjes erop zetten zodat jullie een idee hebben van mijn reilen en zeilen. Omdat de tijd beperkt is en ik alle stukjes moet overtypen heb ik geen gelegenheid om ze te controleren op spel/typefouten...