Wat een reis!

De laatste dag! Toch wel een beetje met een knoop in mijn maag stond ik op. Ancilla en Birgitte waren aan het hardlopen en na het douchen maakten Ancilla en ik het ontbijt klaar. We pakten in, deden een wasje voor Birgitte en voor het weggaan werden we getrakteerd op een lekkere tosti met een eitje. Dat hadden we later hard nodig, maar dat wisten we toen nog niet. Rond twaalf uur vertrokken we richting Johannesburg. Bij de grens was het rustig, de benodigde stempels waren gauw gehaald. Het weer was slecht: veel onweer en regenbuien. Onderweg hebben we meerdere ongelukken gezien. We waren ruim op tijd op het vliegveld om in te checken. Dit was ook wel nodig, want we hebben twee en een half uur in de rij gestaan! We wilden nog even winkelen, maar dat zat er helaas niet meer in. Toen we eindelijk aan de beurt waren hoorden we dat er een staking was en dat we vanuit Frankfurt niet naar huis konden vliegen. Veel tijd om hierover na te denken hadden we niet: we moesten rennen naar de gate. Onderweg scoorden we een broodje, want het was inmiddels kwart over zeven. Het meisje dat afrekende deed onhandig met het pinautomaat en we konden dus niet betalen. We lieten de broodjes waar ze waren en met een lege maag renden we het vliegtuig in. Het vliegtuig bleef lang aan de grond staan, want er werd iemand onwel en daar moest een dokter bijkomen. Later moesten alle koffers weer uit het vliegtuig om de koffer van de zieke vrouw eruit te halen. Negentig minuten later dan gepland vertrokken we richting Frankfurt. We hadden veel turbulentie, maar denkende aan de rit op de dirt road met Birgitte was dit goed te doen. Om 6:40 landden we in Frankfurt, alwaar we door een uitgebreide veiligheidscontrole moesten. Blijkbaar nemen ze geen risico met reizigers uit Afrika. Daarna moesten we aansluiten in een rij van honderd wachtenden: allemaal reizigers waarbij de vluchten waren geannuleerd vanwege de staking. Hier hebben we uren in de rij gestaan en gewacht.Ik zal jullie niet vermoeien met alle details, maar uiteindelijk namen we om 13:45 uur de ICE richting Utrecht, zeven uur na aankomst! We waren zo moe dat we in de trein sliepen. Ook nu liep er weer iets anders, want de trein kreeg technische problemen omdat er onderdelen ontbraken. Ik was te moe om te bedenken welke onderdelen, misschien maar beter ook. Uiteindelijk kwamen we later, maar gezond en wel op station Utrecht aan. Daar werden we als vorsten (vorstinnen in dit geval) onthaald, het leek wel een scene uit 'All you need is love'. Johan rende op Ancilla af en ik had het druk met knuffelen van Mirjam, Jan en mijn ouders. We aten wat in Utrecht en de eerste foto's werden al even bekeken. Om ongeveer 19:00 uur kwamen we in Zeewolde aan. We zijn 31 uur onderweg geweest!