We zijn er!

De tweede reis verliep ondanks de turbulentie een stuk voorspoediger. We hadden een prachtig vliegtuig waar 500 mensen in kunnen. Het eten en drinken was prima verzorgd. Uiteindelijk vielen we in slaap, maar werden opgeschrikt door een alarm. Uiteindelijk was het moeilijk om de slaap daarna te pakken, zeker omdat er een huilend kind in ons gangpad lag. Maar desondanks ging de reis prima. Bij de paspoortcontrole stonden we tussen de Ebolabalie, die bevind zich tussen alle andere balies. Heel bijzonder! De koffers waren er snel en voordat we het wisten stond Anne ons op te wachten en werden we verwelkomt met een bordje: " Swazitours van der Zaag". We reden vier uur en de grens van Zuid-Afrika was een belevenis. Iemand achter een loket schreef op een papiertje het aantal mensen in de auto en daarna moest je binnen stempels halen. Na 500 meter was de grens met Swaziland en daar moesten we binnen nieuwe stempels halen. Het landschap is uitgestrekt maar hoe meer je Swaziland passeert, hoe bergachtiger het wordt. De omgeving is schitterend! We werden hartelijk welkom geheten door een zeer bruine Birgitte en enthousiaste Binky. Na een rondleiding door het huis kregen we zelfgemaakte cake en zagen we onze tent, ons ons onderkomen voor de komende dagen. Wat een welkom! Handdoeken, flesje water, chocolade, lief kaartje...dank je wel Birgitte!  Na even rusten- ik was kapot- hebben we pannenkoeken gegeten en de meegebrachte presentjes overhandigd. Nu naar bed, de eerste kikker hebben we al gespot!